ನಾನು ನಮಿತಾ ಶೆಟ್ಟರ್. ಹಬ್ಬಳಿಯ ಹುಡುಗಿಯ. ನನ್ನ ಜೀವನವನ್ನು ಹಿಗ್ಗಿಸಲು ಹಾಗೂ ಭರಿತವಾಗಿಸಲು ನಾನು ಎಂದಿಗೂ ಹತ್ತಿರದಿಂದ ನೋಡಿದುದೇನೆಂದರೆ – ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ನನ್ನ ಪ್ರಿಯವಾದ ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಭಾತ್.
42 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಹಬ್ಬಳಿಯ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಊರಿನಲ್ಲಿ ನಾನು ಬೆಳೆದಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಪೋಷಕರು ಬಹುಮಾನವಾದ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ನೀಡಲು ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಕಾಳಜಿ ವಹಿಸಿದ್ದರು. ನಾನು ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಇರುವುದರಿಂದ, ನಾನು ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ ನನ್ನ ಪಾಠಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕಲಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಬಯಸಿದೇನೆ. ಆದರೆ ಮಕ್ಕಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿ ಹೇಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ನಾನು ಶಾಲೆಯ ಶಿಕ್ಷಕಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ, ಮತ್ತು ನಾನು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಕಲಿಸಿದ್ದೆವು. ನನ್ನ ಕೆಲಸ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಪ್ರೀತಿಯದ್ದಾಗಿದೆ. ಇತರರ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಬೆಳಗಿಸುವುದನ್ನು ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಸಿಕ್ಕ ಅವಕಾಶ ಎಂದೂ ನೆನೆಸುತ್ತೇನೆ. ಪ್ರತಿದಿನವೂ ನಾನು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಸದಾಗಿ ಕಲಿಸಲು, ಅವರ ಮನಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಲು ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ.
ನನಗೆ ನನಸಾಗುವ ಕತೆಯಾದ ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಭಾತ್ ಎನ್ನುವುದು ಬಹುಮಟ್ಟಿಗೆ ನನ್ನ ಹೃದಯದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಈ ಆಹಾರವನ್ನು ಮಾಡುವಾಗ ನನಗೆ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷ ತುಂಬುತ್ತದೆ. ಇದು ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನೆಪುಗಳನ್ನು ತರುವಂತಹ ಆಹಾರ. ನಾನು ಯಾವಾಗಲೂ ಹೇಗೆ ಮಾಡುವೆಯೆಂದು ಹೇಳಲು ಚಿಂತನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ: ಎಷ್ಟು ಮೆಣಸು, ಎಷ್ಟು ತುಪ್ಪ, ಎಷ್ಟು ಶಂಕರ ಪಲ್ಹೀ!
ನೋಡು, ನಾನು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ. ಬದುಕು ಎಂದರೆ ಜನರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲ ನೀಡುವುದು. ನಾನು ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ನಿಜವಾದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವುದನ್ನು ಯಾವಾಗಲೂ ನನ್ನ ಹೊತ್ತಿಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.
ನೋಡು, ನಾನು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಪಾಠಗಳನ್ನು ಕಲಿತೇನೆ, ಆದರೆ ಅವುಗಳನ್ನು ಸಿದ್ಧವಾಗಿ ಹೇಳಲು ನನಗೆ ಬೇಕಾದ ಸಮಯ ಮಾತ್ರ. ನನಗೆ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಸಂಗತಿಗಳು ಇಷ್ಟ. ಬೆಳಗಿನ ಹವ್ಯಾಸ, ಶಾಲೆಗೆ ಹಾರ ಹಾಕಿ ಹೋಗುವುದು, ನನ್ನ ಪ್ರಿಯವಾದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ನೋಡುವುದು — ಅವುಗಳು ನನಗೆ ಸಾರ್ಥಕತೆ ನೀಡುತ್ತವೆ. ಮಕ್ಕಳು ನನ್ನನ್ನು ಕಂಡು “ನಮಿತಾ ಅಂಕಿ” ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತು ಅವರಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿ ಇದ್ದು, ನಗುವ ಮುಖಗಳು ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಸಂತೋಷವನ್ನು ತರಿಸುತ್ತವೆ.
ಆದರೆ, ನನಗೆ ಹೇಳಬೇಕಾದ ಮತ್ತೊಂದು ವಿಷಯವಿದೆ, ಅದು ನನ್ನ ಪ್ರಿಯವಾದ ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಭಾತ್. ನನ್ನ ಅಮ್ಮನಿಂದ ಕಲಿತದ್ದು, ನಾನು ಇಂದು ಕಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವುದಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿನ ಮೂಲ. ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಭಾತ್ ಮಾಡುವಾಗ, ಅದರಲ್ಲಿ ನಾನೇಕೆ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಮನಸ್ಸು ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಮೊದಲಿಗೆ, ಅಕ್ಕಿ, ದಾಳಿಂಬು, ತರಕಾರಿಗಳು, ಮೆಣಸು, ಹಾಗೂ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಹಣ್ಣುಗಳು. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಹಸಿವಿನಿಂದ ಮೊತ್ತ ಮೊದಲೇ ಬಹುದೂರ ಇದ್ದರೂ, ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಭಾತ್ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ, ಅವುಗಳು ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯೊಂದಿಗೆ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಹೊರಬರುತ್ತವೆ.
ನಾನು ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಹತ್ತಿರವಾಗಿದ್ದೇನೆ, ನಾನು ಅವರಿಗೆ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕವಾಗಿರಲು, ಕಾಳಜಿ ಮತ್ತು ಆದರ್ಶಗಳನ್ನು ಸಾರಲು ಶಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ನಾನು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸ, ನನ್ನ ಮನೆ, ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಭಾತ್ ಹಚ್ಚುವ ಕಲೆ — ಅವು ಎಲ್ಲವೂ ನನ್ನ ನೆನೆಪುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಭಾಗವೇನೋ.
ನಾನು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗುವವರೆಗೆ, ನಾನು ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಭಾತ್ ಮಾಡಿ, ಅದನ್ನು ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸೋಣವೆಂದು ಕಲ್ಪನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅವರಿಗೆ ತಿನ್ನಲು ಕಲಿಸಲು ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಭಾತ್ ಎಷ್ಟು ಮಹತ್ವपूर्णವಾದದ್ದು ಎಂದು ಹೇಳಲು ನನಗೆ ಕನಸು. ಆದರೆ ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ, ನನಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಪ್ರಕಾರ ಎಲ್ಲವನ್ನು ನೀಡಲು ನನ್ನ ಕೆಲಸವೇನು ಎಂದು ನಾನು ಆಶಿಸುತ್ತೇನೆ.
ಈ ನನ್ನ ಜೀವನದ ಕಥೆಯು, ನನಗೆ ಎಲ್ಲದರನ್ನೂ ನೀಡಿದ ನೆನೆಪುಗಳ ಮೂಲಕ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದ್ದು, ನಾನು ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಭಾತ್ ಮಾಡಿ, ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಲಿಸುವ ದಾರಿ ಎಂದೂ ಮರೆಯುತ್ತಿಲ್ಲ.
ನಾನು ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ಬದುಕಿನ ಕಥೆ ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ಹೇಗೆ ನಾನು ಇರಬೇಕು, ನಾನು ಹೇಗೆ ನನಗೆ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಸಂತೋಷವನ್ನು ಸಿಕ್ಕುವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಆದರೆ ಈಗ ಒಂದು ವಿಷಯ ಇದೆ, ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಪ್ರಶ್ನೆ ಇದೆ.
ನನಗೆ ಎಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳು ಹಾರಿದರೂ, ನನಗೆ ಇನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿ ಬೇಕೆಂದು, ಸಹಜವಾಗಿ ಯಾವಾಗಲೂ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ನನಸಾಗಿಸಿದ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಖಾಲಿ ಜಾಗವನ್ನು ತುಂಬಬೇಕೆಂದು ನಾನು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ನಾನು ಎಷ್ಟು ಸಾಲಿನ ನಂತರ, ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಆ ಹೃದಯವನ್ನು ಕಾಣುವ ಕನಸು ಕಾಣುತ್ತೇನೆ. ಪ್ರೀತಿಯ ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಜಿಗಿಯಲು, ಮತ್ತು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಹಕ್ಕಿಗಳಂತೆ ಹಾರಲು ನನಗೆ ಅವಕಾಶ ಬೇಕಾಗಿದೆ.
ನಾನು ಬಯಸಿದದ್ದು, ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ, ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆ ಬೇಕು. ನನ್ನ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ದಾರಿ ತೋರಿಸಲು, ನನ್ನ ಹೃದಯವನ್ನು ತುಂಬಲು, ಮತ್ತೊಬ್ಬನನ್ನು ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸೇರುವಂತೆ ನನಗೆ ಅವಕಾಶ ಬಯಸುತ್ತೇನೆ.
ನಾನು ಇದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ: ನಾನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮದುವೆಯಾಗಲು ಅವಕಾಶವಿದೆಯೆ? ನನಗೆ ನನಸರಾಗುವ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೊಸ ಬೆಳಕು ಬೇಕಿದೆ. ನಾನು ಸಿದ್ದನಾದರೂ, ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಹೊಸ ಹವೆಯ ಒಂದು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಲು ಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದೇನೆ.
ನೀವು ನನಗೆ ಸಲಹೆ ನೀಡಿದರೆ ನನಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸಹಾಯವಾಗುತ್ತದೆ. ನನಗೆ ಮೊದಲನೇ ಸಲವನು ಮಾಡಿದ್ದರೂ, ಜೀವನದ ಎರಡನೇ ಹಂತದಲ್ಲಿ ನಡೆಯಲು ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಆಶೆ ಇದೆ.
